Vake Poes; of hoe God verdween

"Zo kruipt de voorstelling langzaam maar zeker onder je huid. Al denk je misschien eerst dat je dit verdriet allang kent, Houbrechts weet door de combinatie van haar tekst, verrassende, vitale regie in een abstracte scenografie en met de passiemuziek van Bach tegenover de rooms-katholieke context, de feel van een klassieke Griekse tragedie te paren aan een heel eigen, modern verhaal dat een diepe indruk achterlaat."

"Ze neemt een brandende actualiteit onder handen en schetst een gedicht vol spanning en ruwheid. Het voorstel is compact, veeleisend tot het punt van dorheid. Het gebaar is ongelooflijk meesterlijk. Het kan je niet onberoerd laten en bevestigt het grote talent van een zeldzame kunstenares, een virtuoos, duidelijk eentje om te volgen..."

"Regisseur Lisaboa Houbrechts toont in Vake Poes nog maar eens dat ze de grote zaal kan bedwingen en bespelen met een bij momenten huiveringwekkend mooi én pijnlijk Vake Poes."

"Niets blijft ongeschonden in de nieuwe voorstelling van Lisaboa Houbrechts. Niet het lichaam, niet de ziel, niet Bachs Johannespassie. Met Vake Poes bewijst Houbrechts dat ze niet bang is om haar vingers te branden aan iconen."

"... in Vake Poes; of hoe God verdween, verweeft de Vlaamse artieste muziek en live uitgevoerde klassieke zang, spel, dans en scenografische bewegingen om een barok universum te genereren dat in staat is de meest antagonistische aspecten van de menselijke ziel in één beweging te omvatten."

"Lisaboa Houbrechts geeft haar ondraaglijke verhaal een theatrale vorm die moeilijk visceraler kon zijn zowel op esthetisch als fysiek vlak. ...
De jonge regisseuse is de bedenker van intieme en spectaculaire beelden ten dienste van extreme belevenissen. ...
Onder de verschillende theatertalen die ze hanteert, speelt de muziek een magnifieke hoofdrol."

"Vake Poes is geen stuk om vrolijk van te worden, maar is wel groots als productie. ... Ook de talenten van laGeste - de nieuwe naam van les ballets C de la B en kabinet k -, Opera Ballet Vlaanderen én Froefroe smelten in deze voorstelling allemaal wonderlijk samen.

Speciale vermelding ook voor Boule Mpanya die met een klok van een stem, als spirituele kracht, op zijn ééntje een tegenwicht kan bieden voor het Vlaamse katholicisme en in alle somberte toch voor een sprankeltje hoop kan zorgen."

"De synergie tussen spel, dans en zang is vaak indrukwekkend. …
Houbrechts verknoopt de afkeer voor geloof met de intense behoefte aan spirituele zingeving, in een intrigerende theatervertelling die grote geweldsstructuren ontleedt."

"Houbrechts weet dit familie-epos te vatten in een vloeiende, hybride vorm met een tiental ­spelers-zangers. Dit is, meer dan ­opera, muziektheater. Nijpende theaterdialogen gaan over in dans en verstilde beeldpoëzie. De ­Johannespassie (met toevoeging van de aria Erbarme dich) klinkt verheven, dankzij de solisten van Opera Vlaanderen en de bezwerende zanger-danser Boule ­Mpanya, maar nooit bombastisch, dankzij de accordeon van Philippe Thuriot en de onheilspellende grondtoon."

"Het is een toneel-UFO, een meesterlijke en schemerige voorstelling die, zo ruw en gedurende drie generaties, de manier aan de kaak stelt waarop verkrachting en morele intimidatie door de kerk, kinderen en hun familiegeschiedenis hebben kunnen vernietigen."

"In religieuze termen gesteld, toont Houbrechts een weg naar hoop en liefde, en zo naar iets dat, helemaal in de lijn van J.S. Bach, goddelijk mag genoemd worden."

"Ze kan de grote ruimte van de Gentse Opera aan met haar indrukwekkende beelden. Toch excelleert ze vooral in scènes waarin de vier kinderen een belangrijke rol spelen. Ze zijn allemaal even overtuigend en juist. De punker Jules Dorné is bijvoorbeeld erg raak geschetst. In de omgang met acteurs schuilt dan ook het talent van Houbrechts."

"De kinderen in de voorstelling acteren sterk. Het moet niet altijd even gemakkelijk zijn geweest zich in de rol van slachtoffer in te leven."