Hildegard De Vuyst

In 1994 werkte ik voor het eerst als dramaturg, bij Het muziek Lod. Toen Lod een jaar later La Tristeza Complice co-produceerde met les ballets C de la B, begon voor mij een lange samenwerking met regisseur Alain Platel. Ik kijk met trots terug op Iets op Bach, Wolf, vsprs, pitié!, Out of Context—for Pina, C(H)ŒURS, tauberbach, nicht schlafen en Requiem pour L., Mein Gent en Ombra.

Als freelancer werkte ik ook samen met andere choreografen uit dezelfde stal: Koen Augustijnen (To crush time) en Sidi Larbi Cherkaoui (Rien de rien). In 2001 ging ik aan de slag bij de Brusselse KVS, die toen een nieuwe leiding kreeg. De uitdaging om van dit doodse repertoiretheater een vitale plek voor de hele stad te maken was groot, de inzet was enorm, de voldoening navenant.

Maar telkens Platel riep, ging ik. Het is ook zijn 'schuld' dat ik in 2004 voor het eerst in Palestina kwam. Dat leidde tot PASS (de Performing Arts Summer School), een lange termijn project met jonge Palestijnse podiumkunstenaars dat ik sinds 2007 coördineer, in samenwerking met KVS, les ballets C de la B en de A.M. Qattan Foundation in Ramallah. Sinds 2016 maakte ik deel uit van de ploeg van les ballets C de la B gaf ik als dramaturg mee vorm aan het Festival de Marseille (tot 2021).

Daarnaast beheerde ik het residentieprogramma van les ballets C de la B (Co-laBo) en zette ik voluit mijn schouders onder de transitie die in 2023 leidde naar een nieuwe start als laGeste. Bij laGeste draag ik de artistieke leiding en treed regelmatig op als dramaturg: van Vake Poes of hoe God verdween van Lisaboa Houbechts, van O Amor Natural van Andrew Graham en hopelijk nog vele anderen.

update: 02/2024