creatie

Gardenia, 10 jaar later

Alain Platel | Frank Van Laecke | Steven Prengels
laGeste & NTGent

Gardenia – 10 jaar later is een kantwerkje melancholie. Het is bovenal een genot voor het oog en het oor.

Els Van Steenberghe - Knack Focus

info productie

x

25 juni 2010 – het doek in de Gentse stadschouwburg NTGent gaat open en Gardenia gaat in première. Geïnspireerd door de indringende film Yo soy así (van Sonia Herman Dolz), waarin het sluiten van een travestiecabaret in Barcelona de kapstok is om in de privélevens van een memorabele groep oude artiesten binnen te gluren, tekenden regisseurs Frank Van Laecke en Alain Platel en componist Steven Prengels voor een project dat in alle opzichten uniek kan worden genoemd.

Gardenia daalt af in de woelige levens van negen opmerkelijke mensen. Gardenia is geen fictie. Het is een uitzonderlijke getuigenis, een intiemste relaas over hoop en gekoesterde of verloren illusies. Zeven oudere personages die de schemerzone tussen man- en vrouw-zijn schijnbaar moeiteloos bewandelen. In contrast en harmonie met een “jonge kerel” en een “echte vrouw”. Elk met een zoektocht. Elk met een intrigerend verhaal.

De wereld omarmde de productie en twee jaar lang speelde Gardenia meer dan 200 voorstellingen met haltes in onder andere Avignon, Parijs, Wenen, Berlijn, Antwerpen, London, Amsterdam, Belgrado, Barcelona, Lissabon, Oslo, Quebec en Montréal, Adelaide, Taipei en een Russische tournee. In 2012 werd Gardenia genomineerd voor de prestigieuze Britse Olivier Award. Nadien werd het leven van de cast prachtig in beeld gebracht in de documentaire Before the last curtain falls, die op zijn beurt overladen werd met prijzen op internationale filmfestivals.

10 jaar later komt de cast opnieuw samen. Of toch niet helemaal. Andrea verliet ons voorgoed. En met haar verdween Tina Turner.
Met acht gaan ze verder.
Acht individuen die zo bijzonder zijn, dat je ze wil kennen. Dat je ze wil omarmen.
Wat hen verbindt, zijn de diepe krassen op hun ziel.
Wat hen drijft, is de onvoorstelbare wil om te overleven.
In de hoop dat dit lukt. Door transformatie. Of niet.
In de wetenschap dat die prijs onwaarschijnlijk hoog is. Ook vandaag.
Klaar om weer de bühne te bestormen. 
Om te ontroeren en te verbazen.
Om te lachen en te zwijgen.
Om te schitteren, nog één keer, somewhere over the rainbow.

credits

x

regie Frank Van Laecke, Alain Platel
muziek Steven Prengels
naar een idee van Vanessa Van Durme
spel/creatie Vanessa Van Durme, Griet Debacker, Andrea De Laet (†), Richard ‘Tootsie’ Dierick, Danilo Povolo, Gerrit Becker, Hendrik Lebon, Dirk Van Vaerenbergh, Rudy Suwyns
decorontwerp Paul Gallis
kostuumontwerp Marie ‘costume’ Lauwers, Dorine Demuynck, Lutje Tamsin
licht Kurt Lefevre (ontwerp), Jan Mergaert, Bennert Vancottem
geluid Sam Serruys (ontwerp), Brecht Beuselinck, Jo Thielemans
stage manager Wim Piqueur, Luc Laroy
realisatie kostuum atelier NTGent o.l.v. An De Mol
hoofdtooien/verentooien Claudine Grinwis Plaat Stultjes, Dian Vandecruys
realisatie decor decoratelier NTGent
fototgrafie Luk Monsaert
productieverantwoordelijke
Valerie Desmet
tour manager Katrien Van Gysegem
decor transport Maurice Van de Velde
stage Jesse Vandamme

productie NTGent & les ballets C de la B
coproductie Le Volcan Scène nationale du Havre
originele co-producenten (2010) NTGent, La rose des vents (Villeneuve d’Ascq), TorinoDanza, Biennale de la danse de Lyon, Tanz im August (Berlin), Théâtre National de Chaillot (Paris), Brighton festival, Centro Cultural Vila Flor Guimarães, La Bâtie-Festival de Genève, Festival d’Avignon
met dank aan Yan Tax, Kryolan
met de steun van de Vlaamse Overheid, Stad Gent, de Tax Shelter maatregel van de Belgische Federale Overhead via Flanders Tax Shelter

warm opgedragen aan Andrea De Laet, Ismael Ivo (TanzImpuls Wien)

speellijst (9)

x

praktisch

x

duur 1u40 zonder pauze
taal aangepast aan de speelplek (NL/FR/EN)

foto's

x

in de pers

x

Gardenia – 10 jaar later is een kantwerkje melancholie. Het is bovenal een genot voor het oog en het oor. Het is een ode aan het leven dat je vooral moet leven in het lichaam waarin je kan bloeien als een pioenroos. En het is ook een weldaad voor een droef hart.

"Gardenia is hartverwarmend theater met en over ouder wordende travestieten en transseksuelen. Elf jaar geleden was het stuk een ongelooflijk succes. Nu keren regisseurs Frank Van Laeke en Alain Platel samen met componist Steven Prengel en de acteurs van toen terug naar het podium."

Il fallait oser mettre en scène une troupe de huit travestis et transsexuels âgés de 65 à 79 ans. Mais Gardenia, nous a laissés bouleversés et émus, une belle réflexion sur le temps qui passe et l'amour de la vie, intense et surprenante, même lorsque l'on entre dans la saison de l’automne.

Gardenia explose les frontières et les préjugés, nous emporte dans le grand tourbillon de la vie. Leur version du boléro de Ravel est sans doute l'un des plus beaux. Il suffit d'un geste, même lent, et surtout d’une envie et d’une intention pour que la danse soit là, quel que soit l’âge. Une métaphore de la vie, une ronde qui finira par s’interrompre.

The effort to go on that the ageing performers display is a mark of great courage and grace under the pressure of accumulating years. At the end of their time, but still up for it, still game, still putting on the Ritz. Fantabulosa!

Gardenia is a collage-like portrait of gender fluidity, the joys and pains of ageing, and the transformative power of performance. But to view Gardenia simply as a showy demonstration of the art of performing en travesty would be limiting. Abetted by a genius soundtrack from the composer Steven Prengels, the work is deeper, darker and more richly layered than that.

bio

x

extra

x

Via onderstaande links vind je extra informatie over de voorstelling.

Lees de reacties van de cast van Gardenia: de cast blikt terug >

Alain Platel en Frank Van Laecke in gesprek met transgenderchirurgie Stan Monstrey >

Programmaboekje Gardenia, 10 jaar later.