Crudo

CRUDO is de samenwerking tussen danseres-choreograaf Lisi Estaras, curator en crip agent Pierre Muylle en beeldend kunstenaar Klaus Compagnie, met atelier in de Zandberg.

Wat hen verbindt: hun interesse voor art brut of outsider art. Dat is de benaming waarmee wordt verwezen naar kunst van mensen die zichzelf niet als kunstenaar beschouwen, naar kunst van mensen met een mentale beperking, psychiatrische patiënten, kluizenaars, zonderlingen, obsessieve verzamelaars, enz.
De term roept veel vragen op. Wie bepaalt die positie als outsider of insider? Waarom is het van belang een aparte categorie in het leven te roepen voor mensen met een (mentale) beperking of voor neurodiverse artiesten? Meestal refereert men aan hen als liefhebbers die obsessief werk maken maar zonder oogmerk op erkenning.

Hun werk komt voort uit noodzaak en intuïtie, zonder referenties of kaders en geldt als authentiek en spontaan. Maar geldt dat ook niet voor pakweg Van Gogh? In werkelijkheid is het altijd iemand anders dan de kunstenaar die het werk labelt, erover spreekt. De kunstenaar-met-beperking staat zelden voorop.

Crudo begint als een lezing maar slaat om in een performance die op zoek gaat naar gelijkwaardigheid. Misschien is Pierre wel uiterst vaardig in het danser brut? Of gebeurt er iets visueel prikkelends als Lisi haar monkey mind van heen en weer springende gedachtenkronkels koppelt aan tekenen? Of is het hilarisch verhelderend om Klaus een uiteenzetting te horen geven over het weer en het ‘ballet-je’ van het journaal waarmee hij doelt op VRT-nieuwslezeres Hanne De Coutere?

Hoe verfrissend is het niet om als buitenstaander aan de slag te gaan, niet gehinderd door regels, geschiedenis, geplogenheden. Lisi, Pierre en Klaus verhaspelen dans, taal en teken, tot een speelse en kleurrijke nieuwe wereld.