Lisi Estaras

Lisi Estaras begon met dansen in Cordoba, Argentinië. Nadat ze haar studie maatschappelijk werk heeft gecombineerd met een professionele dansopleiding, kiest ze voor dans. Dankzij een beurs verlaat ze Argentinië op 19-jarige leeftijd om te studeren aan de Rubin Academy of Music and Dance in Jeruzalem. Vrij snel daarna sluit ze zich aan bij de Batsheva Dance Company in Tel Aviv. Na vijf jaar in Israël verhuist Lisi naar Europa en begint haar carrière bij les ballets C de la B in 1997. Ze creëert en danst Iets op Bach, Wolf, VSPRS, Pitié!, C(H)ŒURS en Tauberbach van Alain Platel, Tempus Fugit van Sidi Larbi Cherkaoui en Learning how to walk van Benny Claessens (NTGent).

Ondertussen, en onder de paraplu van les ballets C de la B, choreografeerde ze Patchagonia, Bolero, De Gaza Monologen, Primero-erscht en Dans Dans.

Door de jaren heen begint ze haar eigen werk te maken, onafhankelijk: ze creëert en danst onder andere Bartime met Einat Tuchman (Campo, Gent), Cocina Erotica, No Wonder met Constanza Macras (Schaubühne & Gorki Theater, Berlijn), Leche (Passerelle, Kortrijk) en A distancia (Teatro Real, Córdoba).

Lisi maakt choreografieën voor theaterproducties en werkt als coach voor andere artiesten/gezelschappen. Ze werkt aan Hiob van Sandra Strunz (Theater, Bonn), Das Brennende Haus van Emilio Garcia Wehbi en Maricel Alvarez (City Theater, Bern), The speech voor danseres Irene Russolillo (Festival Equilibrium, Rome) Het Hamilton Complex van Lies Pauwels (HETPALEIS, Antwerpen), Madame Bovary van Michael Decock en Carme Portaccelli (KVS, Brussel).

In 2015 creëert en danst ze de solo La Esclava samen met choreografe Ayelen Parolin (La Biennale de Charleroi, les Brigittines, Centre Wallonie-Bruxelles (Parijs) en Le Gymnase (Roubaix), Julidans (Amsterdam), ...).

In 2016 was Monkey Mind met drie dansers met het syndroom van Down van Platform K belangrijk voor haar latere choreografische werk. Het versterkte haar artistieke richting omdat het dansmateriaal dat de dansers met een beperking boden naar het principe van de Monkey Mind verwijzen. "Het eindeloze geklets in je hoofd terwijl je van de ene gedachte naar de andere springt, als een aap die van boom naar boom springt". De methode maakt gebruik van de verandering van gedachten en de vertaling daarvan in bewegingen en woorden. Voor het onderzoek naar haar Monkey Mind methode krijgt Lisi een beurs van de Vlaamse overheid. Dit onderzoek concentreert zich op de thema's kinesthetica, empathie en de spiegelneuronen. Het is gerelateerd aan Art (dance) Brut en zal verder onderzocht en ontwikkeld worden in de komende projecten.

In 2018 starte ze een artistieke samenwerking met Serge Aime Coulibaly, Sara Vanderieck en Mirko Banovic aan het project When I See a Strawberry, I Think of a Tongue (Kaap. Grote Post, Oostende en Theater des Doms, Avignon). Het artistieke traject van dit project ging verder in 2019 en 2020, met residenties in Le Centquatre Paris, WP Zimmer Antwerpen, Le Bamp Brussel en Le Gymnase Roubaix.

Ook in 2018 bracht ze twee grote producties in première, Hillbrowfication (Johannesburg), een samenwerking met (non-)professionele jongeren van Hillbrow en choreografe Constanza Macras/Dorky Park, Gorky Theater en Goethe Instituut en Sapiens voor het Ballet Contemporaneo Teatro San Martin (Buenos Aires, Argentinië).

Voor de Dag van de dans 2018 co-creëert ze met Alain Platel en Quan Bui Gnoc, Le Sacre du Printemps dat meer dan 200 mensen aan het dansen bracht in de straten van Gent. Teatro Calderòn van Valladolid (E) nodigde Lisi uit voor een remake in hun stad in 2019.
Begin 2019 creëert Lisi The Jewish Connection Project in samenwerking met Ido Batash, een stuk voor vijf dansers en een sopraan (première 14 & 15 februari, Campo Gent).
Voor de Dag van de Dans 2019 in De Grote Post Oostende creëert ze met Darryl E. Woods Ze zullen ons niet temmen, een korte collectieve choreografie die een nieuwe interpretatie geeft van het Belgische volkslied van singer-songwriter Wannes Cappelle. Voor het dansensemble Salzburg Experimental Academy of Dance creëert ze No Human No Cry. Hetzelfde seizoen brengt ze Vernaculos in première voor de Compania Nacional de Danza Contemporanea, Buenos Aires.

Haar creatie in samenwerking met Ido Batash en het gelijknamige tangomuziekensemble uit Brussel heet SONICO - The Heart Is the Muscle We Like to Work Out. De première vond plaats in maart 2020, maar werd meteen daarna uitgesteld vanwege de COVID-19-crisis.
In oktober 2020 gaat Bibliomaniacs in première. Een dansstuk dat Lisi maakte met 6 danseressen van het Itinerant Dance Ensemble, in een productie van Dorky Park en Constanza Macras, Kindl (Berlijn).
In 2021 en 2022 is ze gastchoreograaf, onder andere bij Mercat de les Flors (Barcelona), B12 (Berlijn) en de Vlaamse Opera (Gent), voor A Bigger Thing in september 2022.

Ter gelegenheid van haar 50ste verjaardag creëert Lisi #THISISBEAUTY. Deze solo beleeft haar avant-première tijdens het festival Bits of Dance op 26 februari 2022 (KAAP, Brugge).

update juni 2023