Zélie Mahaux

Zélie Mahaux in promise me (2021).
Zélie stort zich overal in. Tast graag de grenzen van haar eigen kunnen af, zoekt de uitdaging op. In beweging tracht ze uit te drukken wat ze voelt, en dat is altijd heel veel.
‘Soms vul ik me helemaal op met gevoel om het des te beter te kunnen uitdrukken. Je me jette, et j’adore ça’. Alsof ze van binnenuit wordt bewogen. Wordt voortgedreven door een vuur dat binnenin haar brandt. Ze heeft iets onaards en tegelijk staat ze stevig met beide voeten op de grond. Een nimf en een furie, verenigd in een spichtig, frêle, onvermoeibaar lichaam.
Haar woord bij deze voorstelling is liefhebben. ‘Want dat zit in alles, in de vormen en hoe we met elkaar omgaan. We houden van elkaar in wat we samen op scène doen.

En ook: als je iets gevaarlijks doet, dan is het echt nodig dat iemand van je houdt. Als je je bemind voelt, dan kan je gevaarlijke dingen doen zonder echt gevaar te lopen. Er zijn altijd de anderen die dichtbij zijn en in jou geloven.’
Vergeet me niet en blijf dichtbij: dat is een mooie belofte, vindt ze. ‘Omdat het belangrijk is om samen te zijn en elkaar te vertrouwen. Want een relatie zonder vertrouwen is een verloren relatie. En ook: als je iets niet kan beloven, doe dat dan gewoon niet.’