Rosalba Torres Guerrero

Rosalba Torres Guerrero - ° 1974, Genève (CH) - volgde een dansopleiding aan het Conservatorium van Genève (Zwitserland), die ze verderzet in het CNDC L’Esquisse in Anger (Frankrijk) waar ze, in haar laatste jaar, meewerkt aan de creatie van Marguerites de l’oublie van Bernardo Montet, aan de hernemingen van Visages de femmes van Dominique Dupuis en Les petites pièces de Berlin van Dominique Bagouet.
In 1995-96 start ze haar professionele carrière bij Philippe Decouflé en zijn gezelschap DCA met de creatie van het waanzinnige Décodex. Aangetrokken door danstheater, vervoegt ze in 1997-98 het Deutsches Nationaltheater van Weimar onder leiding van Ismaël Ivo en werkt er mee aan onder andere Medeamaterial.
In 1997 keert ze terug naar Frankrijk bij het gezelschap Keli voor het stuk Cinderella otherwise met Indische dansers uit Zuid Kerala. In hetzelfde jaar, start een negen jaar durende samenwerking met Rosas, het gezelschap van Anna Teresa de Keersmaecker. Ze danst er in I said I, In real time, April me, Bitches brew/Tacoma Narrows, Kassandra, Raga for a rainy season/Love supreme evenals in de inmiddels beroemde Drumming en Rain op muziek van Steve Reich, en in de repertoirestukken Achterland, Woud, Mozart/Concert arias-un moto di gioia.

In 2005 sluit ze zich aan bij les ballets C de la B in Gent en werkt met Alain Platel tot in 2012, voor de creatie van vsprs, pitié!, Out of Context – for Pina en C(H)OEURS.
In 2011 produceert les ballets C de la B Pénombre, haar eerste eigen werk, een dans-videostuk, in samenwerking met grafisch kunstenaar Lucas Racasse. In 2011 vraagt Yann Le Quellec haar voor de hoofdrol in de atypische film Je sens le beat qui monte en moi. Daarna volgen vele vruchtbare samenwerkingen met grote regisseurs: met Karin Beier in 2013-14 voor de creaties Les Troyennes et Die Rasenden in het Schauspielhaus van Hamburg voor een uitermate fysieke interpretatie van de rol van Cassandra. Met Krzysztof Warlikowski in 2012 voor de opera Lulu bij De Munt, in 2014 voor Don Giovanni opnieuw bij De Munt en in 2016 voor Phèdre(s) bij het Théâtre de l’Odéon aan de zijde van Isabelle Huppert.

Ze deelt een gemeenschappelijke geschiedenis met danser en choreograaf Koen Augustijnen. Ze creëren in 2013 Badke in Ramallah die aan de basis zal liggen voor de creatie van Lamenta zeven jaar later. In 2017 regisseren ze Hochzeit voor het voltallige dansgezelschap van TanzMainz. Hun gezamenlijke interesse voor de kruisbestuiving van culturen leidt tot de oprichting van een nieuw gezelschap, Siamese Cie, waarin ze hun krachten bundelen en elkaar ondersteunen.

update 2022