Lili Van Den Bruel

Lili Van Den Bruel in promise me (2021).
Ze is ruim een kop groter dan toen ze voor het eerst de repetitieruimte binnenkwam als ‘speler’ in as long as we are playing. Twee jaar later heeft het kind plaats gemaakt voor een jong meisje. Een roos in de knop. Ze is cool, met haar kortgeknipte haar en een blik van ‘ken-ik-je-ergens-van’?

Wanneer ze beweegt zie je opperste concentratie. Ze gaat altijd helemaal op in wat ze doet, zelfs als ze een mindere dag heeft. Doen is haar vertrouwder dan spreken.
Het is een speels en licht risico, zegt ze over promise me. Het is klimmen, hangen en – vooral – samenwerken. Ze vindt de angst van volwassenen om wat kinderen zou kunnen overkomen niet altijd gegrond. Kinderen hebben best veel controle over zichzelf, zegt ze.

Dansen bij kabinet k heeft haar leven drukker gemaakt, en dat vindt ze goed, want nu verveelt ze zich niet meer.
‘Beloof me dat alles goed komt’: dit zou ze wel aan iemand kunnen vragen, maar dat heeft nog nooit gedaan. ‘Ik ben niet zo bezig met beloftes’, zegt ze, ‘ik zeg gewoon dat ik iets zal doen. Of dat ik het niet zal doen’.