Ido Batash

Ido Batash (°1984) is danser en onafhankelijk choreograaf. Hij studeerde af aan het Ostrovski High School op de dansafdeling, onder de leiding van Haim Hon, en was student aan de Leah Manor Dansschool in Herzalya (Israël). Sinds 2002 danste en performde hij bij verschillende gezelschappen waaronder de Kibbutz Contemporary Dance Company, NDD-Galili Dance, the Inbal Pinto & Avshalom Pollak Dance Company, les ballets C de la B (in C(H)OEURS, 2012 en in nicht schlafen, 2016), kabinet k (in promise me, 2021) en werkte hij mee aan projecten van choreografen onder wie Idan Cohen, Talia Back en Roy Assaf. Sinds 2009 begon hij ook eigen werk te maken.

Zijn stukken werden gespeeld in Europa, Japan en Israel. In 2014 werd Ego Trip, zijn samenwerking met Anna Reti, genomineerd als beste werk van het jaar door het Rudolf Laban Instituut. In datzelfde jaar ontving hij de tweede prijs voor zijn werk BodyMagic, in het kader van de Choreography Competition van Machol Shalem.
Sinds 2012 is hij residerend choreograaf bij Random Collision; een collectief met thuisbasis Groningen (Nederland).
Naast zijn eigen artistiek werk, zet hij ook projecten op in samenwerking met andere choreografen, artiesten en wetenschappers uit verschillende disciplines. Ido geeft ook les in hedendaagse dans en workshops die gebaseerd zijn op zijn werkmethode.

Ido Batash in promise me (2021)
Hij is tenger en wendbaar, met een speelse en guitige uitstraling waardoor hij zich moeiteloos lijkt te verhouden tot de kinderen. Het is zijn eerste productie bij kabinet k.
Eerder al kon hij ervaren hoe het is om als volwassen danser op scène te staan met een veel jongere generatie, maar dit creatieproces is volgens hem intenser en uitdagender. Hij moest zich van meet af aan openstellen voor andere benaderingen van het medium dans.
‘Het was een les in geduld. Ik moest mijn lichaam herontdekken in relatie tot kleinere lijven. Leren te communiceren zonder woorden, zoeken naar een dialoog met een kind in totale gelijkwaardigheid. Ik denk dat ik daarin geslaagd ben: ik heb nooit het gevoel dat deze kinderen jonger zijn of minder ervaring hebben dan ik. Ze verrassen me voortdurend door hun openhartigheid en creativiteit in wat ze aangeven en doen. It’s a lot of fun.’
Inhoudelijk omschrijft hij promise me als een verbeelding van een aanstekelijke ‘lust for life’. Een viering van het leven hier en nu, met heel veel plezier, vreugde, lichtheid. In nauwe verbondenheid met je eigen lichaam én dicht op de huid van de anderen.