Quelle PARADE!

Op zondag 18 december speelt Parade van Andrew Graham in de Opera van Gent. De ambitie van de partners was om de mixability in de zaal minstens even groot te maken als op de scène. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. Wij vonden het nodig om deze ook te delen met het stadsbestuur. 


.  .  .  .  .  .  .  .


Quelle PARADE!

In het kader van het Festival van de Gelijkheid hebben Opera Ballet Vlaanderen, VIERNULVIER en laGeste de handen in elkaar geslagen om 'Parade' van Andrew Graham naar Gent te brengen, een dansvoorstelling met 18 performers met zichtbare en onzichtbare beperking. Bij de realisatie van het project, gepland voor zondag 18 dec, komen een aantal obstakels en systeemfouten aan het licht die tot nadenken stemmen. 

Allereerst zou de logica zijn dat de voorstelling doorgaat in De Vooruit, zoals het leeuwendeel van Festival van de Gelijkheid. De scène van De Vooruit is echter tot vandaag niet toegankelijk voor performers met wielen. Daarom werd uitgeweken naar de opera op de Kouter, een mooi gebaar van OBV. Toen Andrew Graham daar op verkenning ging, bleek dat de scène weliswaar toegankelijk is voor een beperkt aantal rolstoelgebruikers, maar de zaal enkel voor maximaal 4 rolstoelen. Graham vond dat een probleem: zijn voorstelling met een mixability groep van dansers, probeert net alle logistieke beperkingen te doorbreken.

Graham vond de technisch productieleider bij de Opera bereid om mee na te denken over grotere rolstoeltoegankelijkheid. Samen kwamen ze tot een scenario waar rolstoelgebruikers via de artiesteningang en de scène tot op de orkestbak geraken die vervolgens zakt en adequate zichtlijnen creëert voor alle toeschouwers. Dat plan werd twee weken geleden door de brandweer afgeschoten: zou de elektriciteit uitvallen bij brand, dan duurt het manuele liften van de orkestbak te lang voor evacuatie. Daarop ontstond een hele carrousel van steeds minder evidente oplossingen, om tot deze conclusie te komen: behalve de standaard 4 rolstoelen in de zaal, en de drie performers in rolstoel op de scène, mogen er nog vier rolstoelgebruikers mét begeleider vanop de scène meekijken naar de voorstelling. Die zitten dan wel in het beeld van de voorstelling en maken noodgedwongen deel uit van het decor.

Kan dat echt niet anders? Moeten we dit anno 2022 normaal vinden? Iedereen is van goede wil, en toch komen we uit bij iets waar niemand vrede kan mee nemen. De brandweer keurt de oplossing in de orkestbak af, maar reikt geen oplossingen aan. Kan er met getrainde vrijwilligers of civiele bescherming niet voor gezorgd worden dat de orkestbakevacuatie sneller en veilig kan verlopen? Kan de brandweer op een andere manier in het gebouw aanwezig zijn, zodat de toeschouwers een afspiegeling kunnen vormen van de performers op de scène? Hoe gaan we in toekomstige verbouwingen van werkruimtes en schouwburgen om met deze toegankelijkheidskwestie? Hoe gaan we de levende kunsten inclusiever maken, op elk niveau? Schouderophalen is niet langer een optie. 

laGeste|VIERNULVIER | CURIEUS