Kaori Ito

Kaori Ito is geboren in Japan in 1079. Ze danste in voorstellingen van Philippe Decouflé, Angelin Preljocaj, Alain Platel, Sidi Larbi Cherkaoui en James Thierrée, vooraleer haar eigen choreografisch avontuur aan te gaan in samenwerkingen met Aurélien Bory, Olivier Martin Salvan of in haar eigen gezelschap. Als polymorfe kunstenaar, maakt ze ook video’s en schilderijen en werkt regelmatig samen in theater en cinema (Edouard Baer, Denis Podalydès of Alejandro Jodorowsky).

Tussen 2015 en 2018, ontwikkelde ze een creatieve cirkel waaruit een autobiografische trilogie ontstond: Je danse parce que je me méfie des mots (samen met haar vader, 2015), Embrase-Moi (met haar partner, 2017) en Robot, l’amour éternel (solo, 018). Ze ontving de SACD Award voor Nieuw Choreografisch Talent en werd tot Chevalier de l’Orde des Arts et des Lettres benoemd. Kaori had een rol in Alejandro Jodorowsky’s Poesía sin fin, uitgekomen op de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes 2016, in Edouard Baer’s Ouvert la nuit en in Flora Lau’s Luz aan de zijde van Isabelle Huppert (2019). In 2016 creëerde ze in opdracht van BANCH – Nationaal Ballet van Chili Pudo Flotar. Voor Japonismes 20018 maakte ze samen met de Japanse acteur Mirai Moriyama Is it worth to save us?

In 2020 maakte ze Dears, een stuk voor zes performers, en werkte ze samen met Yoshi Oïda voor moderne Nô herwerkt door Jean-Claude Carrière.

Overtuigd van de noodzaak om kinderen een stem te geven en van hun aangeboren creativiteit, creëerde ze Le Monde à l’envers, haar eerste voorstelling voor jong publiek.

update 2022